Door de brande zon op de tentjes komt er weer leven op het kampterrein.
Snel vluchten we de tentjes uit want het is er niet uit te houden met de warmte.
Alleochtend gezichten met kleine oogjes worden opgefrist.
De geur van koffie en vuur verspreid over het kamp. Het is tijd voor ontbijt. De broodzakken worden opengemaakt, het ruikt wel een beetje raar. Als we goed kijken zitten er allemaal schimmel plekken op het brood dat we gister hebben gekocht. Wat een gekke belgen, je gaat toch geen beschimmeld brood eten.
De tentjes worden leeggehaald en de slaapspullen gooien we in de bus. Alles is klaar voor de never ending hike.
Maar eerst is het tijd voor het stukje cultuur. We stappen in de busjes en willen het liefst gelijk weer uitstappen. Wat is het warm in de busjes! Gelukkig hebben we wel airco.
We komen aan bij de Militaire begraafplaats Henri Chapelle. We luisteren naar wat geschiedenis over deze begraafplaats en de veldslagen die hier in de buurt zijn geweest. Dan krijgen we de tijd om rond te lopen. Het is erg indrukwekkend al die witte kruisen. Er liggen ongeveer 8000 Amerikaanse militairen begraven. Na een dik half uur komen we weer op de parkeerplaats samen, daar nemen we afscheid van Nienke en Geert.
Het moment is aangebroken dat de beruchte “never ending hike” begint. Eerst is er nog een lunch pauze naast een winkel. Er wordt flink ingeslagen, veel drinken en ongezond eten. Er komt vanalles uit de winkel mee, broodjes, chips, taart, wafels en heel veel drinken.
We houden een kleine picknick voor we weer in de busjes stappen. Voor we vertrekken moeten Tijn, Arjan en Jarno Ma. nog even naar de action, belangrijke spullen halen voor de hike.
De deuren van de winkel gaan open, met z’n drieën naast elkaar komen ze de winkel uit lopen. Jarno met een box onder zijn arm, Tijn met een stokpaart Eenhoorn tussen zijn benen en Arjan met een groene flubberbal in zijn handen.
Wat zien ze er stoer uit.
De hike wordt in 2 groepen gelopen. Groepje 1 bestaat uit: Laura, Werner, Ian, Jarno Manden ,Tijn en Cristel.
En in groepje 2 zitten: Arjan, Myron, Jarno Me., Sybe, Naut en Wessel.
De flesjes zijn weer gevuld met water. Op dat moment nog koud water. Nog een laatste groepsfoto en dan mag groepje 1 vertrekken. In de eerste 5 minuten loopt het groepje al fout. Daarna lopen we weer een half uur in de verkeerde richting. De route is gewoon heel onduidelijk, dat is het probleem. We zijn het eens dat het vandaag te warm is voor deze lange hike, het in ongeveer 30 graden. En dan is berg op erg zwaar. Gelukkig hebben we veel water mee, lekker verkoelend! Toch? Niet dus want door de warmte kookt het water bijna.
Om ons heen zijn veel heuvels en weilanden. Wat een mooi uitzicht! Als we door de velden lopen voelen we de zon branden. Met harde muziek en veel gelach maken we de stadjes waar we door lopen onveilig.
Na vele kilometers komen we bij een post. Een hele leuke post want het is een snackbar! We kunnen kiezen tussen een ijsje of een bakje patat. Veel hongerige jongens kiezen voor zout met patat. Deze tussenstop werd gesponsord door Jany Bisschop, de oma van Arjan, Jarno en Cristel.
We lopen weer een paar kilometer en komen bij de echte eetpost. In het bos leggen we de brandertjes neer en we gaan pannenkoeken bakken! Of de begeleiding gaat pannekoeken voor ons bakken! Nog beter 🙂 Frank maakt een speciaal beslag met extra blaadjes. Nou ze waren heel lekker.
Na het eten is het tijd voor het laatste stuk van de never ending hike. Dit stuk moeten we met de grote rugtassen lopen want slaapzak en matje gaat mee.
Om 22:30 komen we op het bivak terrein. Het is al donker en door het stookverbod mogen we geen vuur maken.
De slaapplekken worden klaargemaakt. 4 explorers knopen hun hangmatten tussen de bomen. Ook wordt er een groot zeil neergelegd waar de matjes op gelegd worden. Als je op je het zeil ligt zie je een bomen dek en daar tussen de sterren. We horen het stromen van de rivier waar we naast liggen en verder niks. Dit plekje is niet bereikbaar met de auto, en mobiel bereik is er ook niet. Een perfect rustig plekje.
Omdat hier geen mobiel bereik is komt het verslag ook later.
Met een olielamp in het midden spelen we spelletjes als black stories en wie ben ik. Het is een late gezellig nacht.
Morgenochtend gaan we weer verder met de never ending hike, maar nu eerst slapen.De meeste zijn zo moe dat na 10 minuten bijna alle explorers slapen.
Hoogtepunten:
-Met de eenhoorn op de stok en de flubberbal kun je goed slagbal spelen.
-Het oranje busje heeft de naam “wortel” gekregen. Dit maakt erg leuke zinnen:” hee ik ga even in de wortel zitten hoor” het blauwe busje heeft de naam “Franks feest bus”
– Met dit kamp komen we er wel achter op welke plekken je allemaal spierpijn kan krijgen. Zoals onder je voeten.
– Frank kan heel goed pannenkoeken beslag maken met als extra toevoeging van blaadjes, jammer dat hij zo hard ging mixen dat het over de rand ging
-Myron zijn hangmat was toch niet zo stevig aan de boom geknoopt want toen hij er in lag viel de hangmat naar beneden.