16 mei was het eindelijk zover, we mochten elkaar weer zien en met elkaar spelen. Andere plaats, andere tijd, andere regels, eigenlijk was bijna alles anders. Maar dat mocht de pret niet drukken. Iedereen kende het Beverlied gelukkig nog.
Toen de vlag erg hoog in de mast hing, gingen we een ren je rot spel doen. We moesten rennen naar duimpje omhoog of duimpje omlaag als Keet of Steven iets had gezegd over scouting en corona. De laatste keer rennen was voor: ik ben blij dat ik weer naar scouting mag. Iedereen rende naar duimpje omhoog. Even wat drinken en eten en dansen en gek doen. Daarna lekker naar het bos, even kijken of de beverrenbaan er nog wel is.
Op de eerste kruising zeiden alle bevers we moeten schuin rechts de heuvel op, maar Keet en Steven dachten het beter te weten en we gingen dus links. Een paar keer waren we volgens ons best dicht bij, maar waar is die beverrenbaan nou ook alweer. Doordat Keet en Steven zo eigenwijs waren, kwamen we na ongeveer een half uur door het bos gebanjerd te hebben weer op de eerste kruising uit. Dan toch maar schuin rechts de heuvel op. En ja hoor, na nog geen vijf minuten kwamen we bij de beverrenbaan.
Rondjes rennen, van de heuvels rollen en in de bomen klimmen. Wat hebben we dit gemist. Gauw terug naar de Lange Wanden om de opkomst af te sluiten. Anders was het wel, maar het was zeker niet minder leuk. We hebben nu al zin in de volgende keer.