Deze keer waren we met een kleinere groep welpen, omdat de oudste welpen bij de scouts aan het kijken waren.
Tot grote vreugde van de welpen begonnen we de opkomst met een spelletje. “Wolf wolf hoe laat is het”, waarbij de welpen om de beurt voor een wolf komen en vragen hoe laat het is. Als de wolf “etenstijd” zei, tikte die een van de vluchtende welpen, die dan de nieuwe wolf werd. Een vrolijke spanning dus en kwamen de spieren even los.
Alsnog kwamen we met het “knopenkwartier”. De knopen horen geoefend, omdat we daar later stoere bouwwerken mee kunnen maken, of andere zaken stevig vast kunnen zetten.
Dat bleek ook later in de opkomst al handig. We gingen namelijk het bos in om een buigzame tak en wat versierende bloemetjes, veertjes, en blaadjes te vinden. Eenmaal terug bij het praathuis dronken we wat, en toverden we deze ingredienten, samen met wol, om tot een zelfgemaakte dromenvanger.
Deze gebruiken de Ojibweg indianen in Amerika om nare dromen te vangen uit de lucht waarin die rondzwerven. Dit vereiste wat geduld en geknutsel, en een paar knopen om de boel stevig vast te zetten. Maar de welpen hadden er zin in, en lieten hun creativiteit blijken. Er kwamen mooie, en zeer diverse dromenvangers uit.
De opkomst was daarmee bijna ten einde. We deden nog een spelletje “Franse Bulldog”, wat eigenlijk hetzelfde is als Hollandse Leeuw, om nog even weer wat uit te kunnen wapperen na al dat zitten. Tenslotte sloten we natuurlijk af.
Groetjes, Chil